Γενικές πληροφορίες
Γενικές Πληροφορίες, για τον επισκέπτη του εσωτερικού χώρου, από τον ίδιο τον καλλιτέχνη:
«Τα πρόσωπα, τα δουλεύω πρώτα σε πηλό. Η διαδικασία, δε με προβληματίζει ιδιαίτερα όταν έχω επαρκείς πηγές για το θέμα μου (Κυρά της Ρω). Δυσκολεύομαι πραγματικά στο να ζωντανέψω πρόσωπα για τα οποία ακόμη και οι αναφορές που έχω γι’ αυτά, είναι λίγες ή ελάχιστες (Διονύσιος ο Φιλόσοφος). Μεγάλη σημασία δίνω στην οστεολογία, τη μυολογία, τη φυσιολογία, για να πλάσω τις μορφές μου. Η χαρακτηρολογία, η φυσιογνωμική και η μιμική, θα με βοηθήσουν περισσότερο στην απόδοση συναισθημάτων. Ύστερα, δημιουργώ ένα γύψινο “αρνητικό” καλούπι, στο οποίο θα χυτεύσω αργότερα κερί. Όλα τα πρόσωπα, τα χέρια και τα πόδια, είναι από καθαρό κερί μέλισσας.
Τα μαλλιά, είναι από συνθετική τρίχα τα περισσότερα και μερικά απ’ αυτά από φυσική.
Τα μάτια, των ομοιωμάτων, είναι τα συνηθισμένα γυάλινα μάτια που πωλούν ορισμένα καταστήματα οπτικών. (Τοποθετούνται σε άτομα, στη θέση που βρίσκονταν το φυσικό τους μάτι.)
Τα ρούχα, είναι σύγχρονα, μεταποιημένα ή παλιά κομμάτια, ρετάλια φθαρμένα, μέρη από παλιές φορεσιές, κ.λπ., που αγόρασα από παλαιοπωλεία διαφόρων πόλεων. Άλλα είναι από δωρεές φίλων και γνωστών.
Τα σώματα, είναι από γύψο και λινάτσα ή τζίβα, ή λινάρι, ή ξυλόχορτο, με σκελετό από λεπτές σιδερόβεργες.
Οι πέτρες, σε πολλά χρώματα, μεγέθη και φόρμες, είναι διαλεγμένες και χτισμένες όλες με τα χέρια μου.
Ό,τι πιάνει ο επισκέπτης, είναι από τσιμεντοκονίαμα ή τσιμέντο, που σκάλισα ανάλογα όταν ήταν φρέσκο. Σε άλλες περιπτώσεις, “πέταξα” τσιμεντοκονίαμα σε δύσκολα σημεία.
Τα βράχια, που δε μπορεί να πιάσει ο επισκέπτης και έχουν έντονες πτυχώσεις, τα έχω κάμει από λινάτσα, κόλλες, χρώματα και γύψο. Πριν βουτήξω τη λινάτσα στο μίγμα, προνόησα για την τοποθέτηση σιδερένιων ελασμάτων, τα οποία ενσωμάτωσα στο ίδιο το κτίριο. Αμέσως μετά, άπλωσα τη λινάτσα και την “έπλασα” για να πάρει τη μορφή που ήθελα. Τελευταία βέβαια ήρθε η …
Πατίνα, που έδωσα τόσο σ’ αυτού του είδους τα βράχια, όσο και σε όλα τα πετρώματα και τους τοίχους. Δουλεύω τα χρώματα με βάση τους τόνους που θέλω να πετύχω, για να αποδώσω την ατμόσφαιρα του θέματος που αναπτύσσω. Σε φυλακές, ή σε μουχλιασμένες σπηλιές, χρησιμοποιώ (επιπλέον) βερνίκια. για να αποδώσω την αίσθηση της υγρασίας που θα είχε και ο πραγματικός-φυσικός χώρος.
Ξύλα (μικρά & μεγάλα), πόρτες, παράθυρα, σιδεριές, βιβλιοθήκες, ντουλάπια, κ.α., είναι από κατεδαφισμένα παλιά σπίτια στα Γιάννενα, που συγκέντρωσα σιγά-σιγά, ή τα διάλεξα επί τόπου.
Κάποια χόρτα, φύλλα, καλάμια και ξερά κλαδιά, τα μάζεψα από περιοχές με κλίμα και υψόμετρο παρόμοιο μ’ αυτό των θεμάτων μου. Φρόντισα να τα στεγνώσω και να τα συντηρήσω κάτω από κατάλληλες συνθήκες, προκειμένου να μην απέχουν πολύ από τα αυθεντικά-φυσικά.
Αντικείμενα, όπως φανάρια, καρσέλες, παγούρια, βιβλία, καλαμάρια, λάμπες, στάμνες, πιάτα, χερόμυλα,… κ.α. μικροαντικείμενα, είναι από το παλιό πατρικό μου σπίτι στα Γιάννενα. Τα άλλα (σιδεριές, αλυσίδες, κουδούνια, βουτσέλες, λυχνάρια, “μπού(ν)τες”, κ.λπ.), είναι αγορασμένα από παλιατζίδικα, από ολόκληρη την Ελλάδα και μερικά από αυτά, προσφορές γνωστών και φίλων.
Πολλές συνθέσεις βασίστηκαν, κατασκευαστικά, στη χρήση νευρομετάλ. Συνθέσεις όπως οι: “Μικρά Ασία”, “Κύπρος”, “Κυρά της Ρω” και τμήματα των “Γυναικών της Πίνδου”, βασίστηκαν αποκλειστικά στη χρήση αυτού του υλικού. Για επίχρισμα, χρησιμοποίησα μόνο τσιμέντο με λίγη άμμο.
Τα καριοφίλια (κάπου 45 συνολικά), κατασκευάστηκαν από ξύλο οξυάς, σωλήνες και φύλλα ορείχαλκου. Πρόσθεσα στοιχεία διακοσμητικά και λειτουργικά, τα οποία είχα χυτεύσει. Πάνω σ’ αυτά, έκανα σχέδια με οξείδωση μετάλλων. Τα δούλεψα βάσει σχεδίων, μοντέλων, περιγραφών, που συγκέντρωσα από τη βιβλιογραφία μου και φωτογραφιών που πήρα από διάφορα Μουσεία και άλλες πηγές. [Το όνομα αυτών των όπλων προέκυψε από τον οίκο παραγωγής τους στη Βενετία, με την επωνυμία “Cario e figlio”.]
Τα τσαρούχια, Τούρκων & Τουρκαλβανών, του Κοσμά του Αιτωλού και μερικών άλλων ομοιωμάτων, τα έφτιασα από λινάτσα, γάζες και γύψο με κόλλες. Αφού τα “έπλασα” όταν ήταν ακόμη νωπά, τα πατινάρισα αργότερα με κάσια και άλλα χρώματα.
Το Πυροβόλο, στη σύνθεση του “Ορεινού Πυροβολικού”, είναι δωρεά της VIII Μεραρχίας.
Το “Σώμα Υλικού Πολέμου”, χάρισε στο Μουσείο πολύτιμα αντικείμενα. Οι ασύρματοι, το μυδραλιοβόλο, οι χειροβομβίδες, τα όπλα και τα πυρομαχικά στη “Μάχη της Κρήτης”, τα αντικείμενα στη σπηλιά του Καλπακίου. είναι [ενδεικτικά] κάποια από τα αντικείμενα που μου πρόσφερε.
Από τα βιβλία της βιβλιοθήκης των “Δασκάλων του Γένους” (πάνω από 1.250), φαίνονται μόνο οι ράχες τους. Αρχικά, χάραξα σε καλούπια ομάδες βιβλίων (με βάση αυθεντικά) και ύστερα χύτευσα μέσα σ’ αυτά, γύψο. Αφού προετοίμασα με ανάλογη πατίνα τη γύψινη πρόσοψή τους, ώστε να δίνει την αίσθηση του δερματόδετου τόμου, τα χρωμάτισα προσεκτικά, για να τους χαρίσω προσωπικότητα.
Τα φρούτα και οι καρποί που βλέπετε σε διάφορα θέματα, τα δημιούργησα από πηλό, γύψο και συγκεκριμένα χρώματα (τέμπερες). Όλα έχουν γίνει πριν ακόμη μπω στην Α.Σ.Κ.Τ. (από το 1945 και έπειτα). Για ’μένα, είναι κομμάτια που με κάνουν να αναπολώ αγαπημένες ώρες δουλειάς.»